Kością i pędzlem

Vermling Mindthief, czyli jedna z klas startowych w Gloomhaven, która wyglądem przypomina trochę skrzyżowanie hobbita ze szczurem. Jest szybka i elastyczna, bo w arsenale ma ataki w zwarciu, na dystans, potrafi przyzywać pomocników oraz w mniejszym lub większym stopniu przejmować kontrolę nad przeciwnikiem. W naszej dwuosobowej drużynie, Mindthiefem gra Kaja, a jako, że nie mogłem pozwolić, żebym tylko ja grał pomalowaną postacią, zabrałem się w końcu za jej Pot Pie (tak nazwała swoją postać). Nie wiem czy wszystkie wersje Gloomhaven mają ten problem, ale w naszej, figurka naszego Vermlinga była cała wykrzywiona względem podstawki o dobre 30 stopni, przez co wyglądała jakby surfowała... Oczywiście zapomniałem zrobić zdjęcia, ale próbowałem ją prostować w gorącej wodzie dwukrotnie (wracała do pierwotnej pozycji). Nauczony doświadczeniem z mojego Inox Brute , uznałem, że nie ma sensu ryzykować kolejnego przechylenia po pomalowaniu, więc postanowiłem odciąć całą postać od podstaw

Ostatnio intensywnie ogrywamy Gloomhaven, co dało mi pomysł na serię postów opisujących proces malowania poszczególnych figurek. Dla niezaznajomionych z tematem, wyjaśnię, że Gloomhaven to ogromna gra planszowa, która kładzie równie duży nacisk na odkrywanie fabuły, co na taktyczną walkę. Doświadczenie z gry można porównać do dobrego, oldskulowego komputerowego RPG lub odrobinę mniej rozwiniętego papierowego RPG, który nie wymaga mistrza gry. Co ciekawe, wiele komponentów stanowiących zawartość pudełka jest od początku zapakowana w koperty i oddzielne pudełeczka, tak żeby zapobiec potencjalnym spoilerom. Klasy postaci, którymi możemy grać nie są tutaj wyjątkiem, zaczynając zabawę dostajemy do wyboru jedną z kilku początkowych klas, jednak pozostałe musimy odblokować w miarę postępów w fabule i osiągnięciach. W tej serii pozwolę sobie ujawnić figurki właśnie z tych początkowych klas, natomiast te bardziej zaawansowane będę malował dopiero po tym jak uda nam się którąś

Jakiś czas temu na rynku pojawiła się spora liczba ofert sprzedaży figurki szeryfa, która może zastąpić kartonowy znacznik pierwszego gracza w grze Szeryf z Nottingham. Jako, że Szeryfa mamy i jest to jedna z fajniejszych gier imprezowych, w które grałem (recenzja też się kiedyś na blogu pojawi), oczywistym wydało mi się jej zakupienie. Samą figurkę można dostać za ok 10 zł, co przy jej wymiarach (czyli ok 6 centymetrów wysokości) i jakości (CMON zwykle trzyma całkiem niezły poziom) jest atrakcyjną ceną. Po rozpakowaniu przesyłki pierwszym zaskoczeniem był rozmiar podstawki, który w porównaniu z całą figurką wydaje się mikroskopijny. Na szczęście jest ona całkiem nieźle wyważona, więc za bardzo to nie przeszkadza, ale uważam, że podstawka mogłaby mieć chociaż 1 centymetr średnicy więcej. Na plus zaliczam jakość odlewu. Na zdjęciu powyżej widać figurkę już oczyszczoną i pomalowaną podkładem, jednak dojście do tego etapu zajęło mi dosłownie kilka minut (nie licząc

To nie będzie długi post, bo też o Kartach Dżentelmenów nie da się dużo rozpisywać. Jeśli ktoś grał lub słyszał o Cards Against Humanity, to to jest ich odpowiednik, który został wydany w Polsce. Jeśli nie słyszeliście o oryginale, to na wstępie ostrzegam, że jest to gra imprezowa wypełniona rasizmem, seksizmem, antysemityzmem, homofobią i wszelkimi innymi negatywnymi rzeczami, o jakich można pomyśleć. Karty Dżentelmenów nie mają jednak za zadanie nikogo obrażać. Są tak mocno przerysowane i przeładowane absurdem, że nie sposób się o nic obrażać*, bo i ciężko zachować powagę, kiedy ktoś odczytuje karty dające połączenia jak: "koniec świata będzie spowodowany biciem małego dziecka innym małym dzieckiem". W momencie pisania tego posta na rynku dostępnych jest sześć epizodów Kart Dżentelmenów. Wszystkie zdjęcia w tej recenzji pochodzą z epizodu 2, ale graliśmy też w pierwszą część (moim zdaniem jest lepsza niż druga). Gra jest przeznaczona dla minimum 3 graczy i w zasadzie

Nadszedł czas na wyjaśnienie przedłużającej się ostatnio ciszy na blogu. Trochę więcej działo się na FB i Instagramie, ale miejsce na blogu wolę przeznaczyć na konkretne i zakończone projekty. Jakiś czas temu na Kickstarterze wystartowała kampania do gry Oathsworn: Into the Deepwood (nadal jeszcze możecie się załapać na ostatnie dni), którą postanowiliśmy wesprzeć. Twórcy w początkowych dniach ogłosili konkurs na stworzenie czegoś (art w niezdefiniowanej formie, więc można było robić cokolwiek się chciało) związanego ze światem gry, w którym zdecydowaliśmy się wziąć udział. Pomysł: diorama przedstawiająca karczmę/posterunek najemników, na skraju lasu, z którego wyłażą potwory. Niestety budowa była znacznie bardziej pracochłonna niż się spodziewaliśmy, stąd brak czasu na inne projekty i planszówki, co z kolei spowodowało przestój na blogu. Naszym ogólnym założeniem w tym projekcie było przygotowanie wszystkiego samemu, bez korzystania z gotowych produktów ze sklepów modelarskic